Alles over het beroep van taalkundige

De moderne geglobaliseerde wereld veronderstelt een enorm aantal onderlinge verbindingen tussen verschillende volkeren en staten - zonder internationale samenwerking op alle gebieden van menselijke activiteit zouden we nog steeds ver achterblijven bij wat we hebben bereikt op het gebied van ontwikkeling. Nu zal je niemand verbazen met de kennis van twee of drie talen, maar er zijn mensen die nog meer uitgesproken polyglot zijn.

Dit is echter allemaal op een conversatieniveau, om alledaagse problemen op te lossen, en de mensheid heeft tenslotte mensen nodig die in staat zijn om dieper in de studie van vreemde talen te duiken. Hoewel vertegenwoordigers van verschillende beroepen zich met dergelijke activiteiten bezighouden, spelen taalkundigen onder hen een van de belangrijkste rollen.

Tegenwoordig heeft de meerderheid van de gewone mensen het concept van een linguïst, maar het is meestal niet helemaal correct, onnauwkeurig. Met name wordt zo'n specialist vaak gezien als vertaler of docent van een vreemde taal. En hoewel een taalkundige echt van deze activiteiten kan leven, ligt het belangrijkste gebied van zijn opleiding in iets anders. Volgens de definitie is een taalkundige een taalkundige, dat wil zeggen een persoon die een soort wetenschapper is die de taal, de structuur, de oorsprong en de ontwikkelingsregels bestudeert.

Natuurlijk spreekt zo'n specialist vloeiend de taal of talen waarin hij gespecialiseerd is, maar zijn verantwoordelijkheidsgebied is taalanalyse en niet alleen een banale vertaling. De geschiedenis van het beroep gaat veel dieper in het verleden dan in de tijd dat taalkundigen taalkundigen werden genoemd.Deze mensen bestudeerden de principes van de vorming en ontwikkeling van talen en stonden aan de basis van het creëren van praktische transcripties en vertaalregels. Vroeger waren zulke mensen zelfs in vrij grote landen op één hand te tellen, maar tegenwoordig zijn er iets meer, maar nog steeds niet zo veel dat elke filoloog of vertaler een taalkundige kan worden genoemd.

Het professiogram van dit complexe beroep is zodanig dat niet iedereen in staat is op zijn minst theoretisch succes te behalen op dit werkterrein. Het is noodzakelijk om een ​​aantal eigenschappen en kenmerken te hebben, waarvan de volgende uiterst belangrijk zijn:

• uitstekend geheugen waarmee u een enorme woordenschat en een scala aan andere nuttige informatie in uw hoofd kunt houden;
• goed oor, helpt de subtiliteiten van het geluid van fonetiek te vangen;
• doorzettingsvermogen en geduld zijn onmisbare eigenschappen voor iedereen die betrokken is bij de ontwikkeling van de theoretische wetenschap;
• aandacht, associatief denken en analytische vaardigheden - zijn ontworpen om u te helpen niet de meest voor de hand liggende patronen op te merken;
• het vermogen om je eigen gedachten duidelijk te uiten - stelt je in staat om je eigen theorieën aan anderen uit te leggen, de verzamelde kennis ondubbelzinnig over te brengen aan het publiek.

Hierboven hebben we kort het probleem aangeroerd dat een duidelijke grens tussen taalkundige en filoloog voor de leek niet duidelijk is, en voor veel sollicitanten een probleem, omdat ze ook niet altijd begrijpen wie ze willen zijn en welk specialisme ze komen binnen. Het is van vitaal belang om het verschil te begrijpen voordat u uw leven aan een of ander activiteitsgebied wijdt, en we staan ​​klaar om u te helpen erachter te komen hoe een taalkundige verschilt van een filoloog.

Laten we daarmee beginnen taalkundige is een specialiteit, waarvan de naam afkomstig is van het Latijnse woord "taal". Dit is een taalkundige in zijn puurste vorm - hij is alleen geïnteresseerd in taal, maar in al zijn kleinste aspecten. Vanuit professioneel oogpunt is zo iemand geïnteresseerd in de oorsprong van de taal en de relatie met verwante talen, de ontwikkeling van dialecten, de vorming en de huidige structuur van de taal.

Een taalkundige richt zich op een taalgroep, individuele talen of dialecten tot in het kleinste detail, en ook syntaxis of grammatica kan een apart gebied van zijn wetenschappelijke interesse zijn. De belangrijkste activiteiten van zo'n persoon zijn het ontwikkelen van de principes van praktische vertaling en het onderwijzen van talen (zowel moedertaal als buitenlands), evenals bij het samenstellen van leerboeken en woordenboeken.

Het woord "filoloog" is vanuit het Grieks vertaald als "liefhebber van het woord" en spreekt van een bredere oriëntatie van een specialist. Zo'n specialist is in de regel geïnteresseerd in één specifieke taal, en hij bestudeert deze niet zozeer in de kleinste aspecten als wel in de breedte van de toepassing - een filoloog is bijvoorbeeld geïnteresseerd in literaire werken en de culturele laag die wordt achtergelaten door inheemse luidsprekers. De filoloog is een humanist in zijn puurste vorm, hij ziet taal als onderdeel van een identiteit die rechtstreeks verband houdt met geschiedenis en zelfs sociologie.

De perceptie van het verschil tussen de twee beroepen, als je het de professionals zelf vraagt, kan een subjectieve kleur hebben, maar in het algemeen zou het juist zijn om te zeggen dat het voor een taalkundige gemakkelijker is om aan de rol van een filoloog te wennen dan om omgekeerd. Het beste van alles is dat de houding ten opzichte van taal wordt aangetoond door het volgende voorbeeld: taalkundigen zijn absoluut kalm in het lenen van vreemde woorden, omdat ze begrijpen dat elke taal regelmatig door interactie met andere talen gaat, het ontwikkelt en transformeert op deze manier, en dit is precies wat is een van de studievakken voor taalkunde ...

Het kan moeilijk zijn om een ​​beroep van buitenaf te evalueren zonder te worden "gestoofd" in professionele kringen, daarom is het erg belangrijk dat een potentiële professional een concreet idee heeft van zowel de voordelen als de valkuilen van de activiteit waaraan hij zich wil wijden zijn eigen leven. Taalkundigen worden, net als vertegenwoordigers van elke andere specialiteit, in hun professionele activiteiten geconfronteerd met de voor- en nadelen van hun werk, en het is de moeite waard om er apart over te praten.

Dit zijn de eigenschappen om taalkunde als je eigen specialiteit te kiezen:

• vraag naar - ondanks de snelle ontwikkeling van kunstmatige intelligentie en verschillende online vertalers, kan de mensheid nog lang niet zonder levende taalkundigen, terwijl de mondiale beschaving dringend behoefte heeft aan interetnische communicatie;
• verscheidenheid aan activiteiten beschikbaar - vloeiend in vreemde talen, je kunt je kennis op totaal verschillende manieren toepassen, de taal aan studenten onderwijzen, simultaan vertalen of boeken en films vertalen, studieboeken samenstellen, enzovoort;
• de kans op loonsverhogingen - Tegenwoordig werken veel specialisten niet in hun hoofdspecialiteit, maar zelfverzekerde kennis van vreemde talen op bijna elk gebied maakt een werknemer waardevoller en veelgevraagd;
• de mogelijkheid om in buitenlandse bedrijven te werken - een taalkundige die zelfverzekerd een vreemde taal spreekt, is a priori niet gebonden aan zijn geboorteland, maar kan in lokale vestigingen van buitenlandse bedrijven werken of naar het buitenland verhuizen om werk te zoeken;
• het vooruitzicht om geld te verdienen op freelance? - als je niet voor een bepaalde baas wilt werken en je aan een strikt schema wilt houden, kun je in plaats daarvan vertalingen op uitwisselingen nemen, studenten op afstand lesgeven of cursussen verkopen, een informatieve blog bijhouden over het onderwerp taalkunde;
• de mogelijkheid om met buitenlanders te communiceren stelt u in staat om de breedst mogelijke kijk te behouden, een interessante gesprekspartner en de meest erudiete persoon te zijn;
• het is niet nodig om helemaal opnieuw te leren na een lange tijd na het afronden van de opleiding - u hoeft alleen de resulterende kennisbasis te onderhouden en soepel te ontwikkelen, en indien nodig zal het voor iemand die al één vreemde taal spreekt veel gemakkelijker zijn om de tweede te leren.

Alle bovenstaande eigenschappen van het beroep kunnen erop wijzen dat het werk van een taalkundige het beste ter wereld is, maar het is belangrijk om te begrijpen dat ook hier moeilijkheden mogelijk zijn. Vwelke kenmerken van het beroep veroorzaken scepsis bij potentiële taalkundigen:

• hoog aanbod op de arbeidsmarkt - met moderne technologieën en reismogelijkheden kiezen steeds meer mensen het beroep van taalkundige als relatief gemakkelijk en interessant, waardoor een enorme concurrentie voor vacatures ontstaat;
• hoge eisen van werkgevers - bewegingsvrijheid over de hele wereld leidt ertoe dat potentiële bazen steeds vaker niet alleen een gecertificeerde specialist willen inhuren, maar ook een persoon die ervaring heeft met langdurig verblijf in een taalkundige omgeving;
• laag salaris bij aanvang - omdat hij niet de ervaring heeft om in een taalomgeving te werken, kan een beginnende taalkundige zonder reputatie niet meteen solliciteren op de meest "lekkere" vacatures en wordt hij gedwongen om te vegeteren in tweederangs vertaalbureaus met minimale salarissen;
• de noodzaak van een tweede hogere opleiding om een ​​indrukwekkende carrière op te bouwen - het is vaak niet genoeg om alleen een taalkundige te zijn, omdat de baas wil dat je tegelijkertijd journalist, politicoloog, advocaat, econoom of manager bent;
• spanning - de taalkundige moet vaak maximaal gefocust zijn en klaar om zo snel mogelijk resultaten te leveren, vooral als hij werkt aan simultaanvertaling, en gevoel voor kwaliteit onder een dergelijke belasting kan de psyche goed raken;
• eentonigheid van werk - dit is een subjectieve fout, maar voor velen kan het werk van een taalkundige na verloop van tijd saai lijken;
• onstabiele werklast - opdrachten aan een linguïst worden vaak ongelijk ontvangen, perioden van overmatige werkdruk zijn mogelijk, afgewisseld met gedwongen uitvaltijd, die niet voor een volwaardige vakantie kan worden gebruikt, aangezien niet bekend is hoe lang ze zullen duren;
• aanzienlijke kans op professionele non-conformiteit - omdat hij al een professionele taalkundige is geworden en geconfronteerd wordt met de noodzaak om een ​​baan te zoeken, kan een jonge specialist te laat beseffen dat hij niet is aangepast aan wetenschappelijke of onderwijsactiviteiten, maar tegelijkertijd weet hij ook niet waar klanten zoeken om als freelancer aan de slag te gaan.

Hoewel een taalkundige een verenigd specialisme is, zijn er tal van gebieden van wetenschappelijk belang voor dergelijke specialisten, waardoor ze experts zijn op een beperkter gebied. Er gaat niets boven de algemeen aanvaarde systematische classificatie van taalkundigen, en in veel opzichten hangt fijne specialisatie af van waar je in geïnteresseerd bent en je hele leven doet. Dus iemand wijdt zich aan een hele taalgroep, wordt romanschrijver, Turkoloog, Mongools, en iemand concentreert zich op één specifieke taal, zoals Russen, Arabisten of Anglisten.

Je kunt je daarbij niet zozeer richten op een enkele taal of groep talen, maar op een bepaald taalkundig aspect. Er zijn gespecialiseerde semantiek, morfologen en fonetici die respectievelijk de semantiek, morfologie en fonetiek van verschillende verwante talen bestuderen. Er zijn ook meer specifieke gebieden in de studie van taalkunde, waaronder formalisme, cognitieve wetenschap, structuralisme en functionalisme.

Daarnaast, taalkundigen kunnen ook worden ingedeeld in termen van welke vertalers met een beperkt profiel ze zouden kunnen zijn. Geen enkele algemene vertaler kan bijvoorbeeld wiskundige verhandelingen correct vertalen - hiervoor heb je een wiskundige en een taalkundige in één persoon nodig. Er zijn computer- en bredere digitale taalkundigen nodig om teksten op technisch gebied inhoudelijk te vertalen, wat nu voor vertegenwoordigers van de meeste beroepsgroepen van groot belang is.

De exacte verantwoordelijkheden van een taalkundige kunnen enorm verschillen, afhankelijk van de exacte werkplek en functie - hierboven hebben we het al gehad over hoe anders je een carrière kunt opbouwen na het behalen van een specialiteit. Toegepaste taalkunde als specialiteit vereist echter dat je bepaalde dingen moet doen, of in ieder geval voorbereid moet zijn dat ze je dagelijkse taken worden.

Deze taken omvatten het volgende:

• woordenboeken ontwikkelen en ontwerpen - zowel van het klassieke type (internationale en specifieke taal), als thesauri;
• algoritmen creëren en methoden ontwikkelen voor automatische vertaling en tekstverwerking;
• deelnemen aan de creatie van technologieën die de meest natuurlijke vertaling van een tekst van de ene taal naar de andere mogelijk maken zonder de deelname van een live vertaler;
• om deel te nemen aan onderzoeksactiviteiten in de specialiteit.

Wat betreft de specifieke verantwoordelijkheden met betrekking tot een specifieke werkplek, moet een taalkundige soms ook schriftelijk en mondeling (inclusief synchroon) vertalen, taalkundige informatie verzamelen en ordenen, instructies schrijven voor vertalers en gewone gebruikers met behulp van een product of systeem dat is ontwikkeld door taalkundigen.

Taalkunde is een nogal complexe specialiteit, en je moet een gekwalificeerde taalkundige niet verwarren met iedereen die zijn eigen en een van de vreemde talen goed beheerst. METvloeiend in meerdere talen is niet genoeg om als taalkundige te worden beschouwd, daarom is het onmogelijk om het vak alleen onder de knie te krijgen - bovendien is er geen bijzondere mogelijkheid om linguïst te worden als je solliciteert na het 9e leerjaar. Als je een educatieve naam ziet die een college van vreemde talen wordt genoemd, wees dan voorbereid op het feit dat dit gewone taalcursussen zijn die je niet eens een vertaler maken. Er is een soortgelijke onderwijsinstelling in Moskou onder de MKIK, maar deze studeert ook leraren af, geen taalkundigen.

Om in Rusland linguïst in de volle zin van het woord te worden, is het noodzakelijk om naar universiteiten te gaan. De faculteit waar dergelijke specialisten worden opgeleid, kan op verschillende manieren worden genoemd - taalkundig (idealiter), vertaling, filologisch of zelfs gewoon humanitair. Houd er rekening mee dat niet elke afgestudeerde van faculteiten met dergelijke namen een taalkundige is, en dat veel provinciale universiteiten helemaal geen afgestudeerde taalkundigen zijn, zelfs als een faculteit met een van de genoemde namen is vertegenwoordigd. Controleer daarom de mogelijkheid om als taalkundige te studeren in elke specifieke onderwijsinstelling. Als de structuur van de onderwijsinstelling voorziet in de specialiteit "Taalkunde", dan is dit precies wat u nodig heeft.

Volgens de huidige regels veronderstelt toelating tot een Russische instelling voor hoger onderwijs dat examens moeten worden afgelegd in vakken die als gespecialiseerd worden beschouwd. In de regel moet je slagen voor Russisch, een beetje vreemde taal en sociale studies.

Na de universiteit heeft de taalkundige de meeste vooruitzichten op het vinden van een baan, omdat hij kan werken bij elk bedrijf of bedrijf dat op zijn minst de minste relatie heeft met vreemde talen of internationale contacten. De eenvoudigste en meest voor de hand liggende optie die het dichtst bij huis is, is een school waar je les kunt geven, hoewel taalkundigen vaker lesgeven op internet, bloggen of groepen op afstand rekruteren.

Daarnaast kunnen mogelijke banen zijn:

• vertaalbureaus, evenals massamedia die zich bezighouden met de snelle vertaling van buitenlandse pers en artikelen van internet;
• universiteiten en instituten die kwalitatief hoogstaand onderwijzend personeel nodig hebben;
• internationale verenigingen, verenigingen en perscentra die geavanceerd overleg nodig hebben om hun eigen verklaringen in verschillende talen correct te formuleren;
• hotels, bibliotheken en verenigingen van musea.

Het salaris van een taalkundige is een nogal abstract getal, aangezien elke specialist een soort stukgoed is. Dit soort openstaande vacatures met een duidelijke, vooraf voor de hand liggende reeks verantwoordelijkheden bestaan ​​gewoon niet, en het is de lijst met taken die bepaalt hoeveel de baas bereid is te betalen. Nogmaals, veel taalkundigen werken freelance, zo niet constant, dan gedeeltelijk, en daar hangt het allemaal af van de prijzen van een bepaalde specialist en de stroom van bestellingen die hij tegenkomt, en dit is een zeer variabele waarde.

Om op zijn minst een heel algemeen idee te geven van het salaris van de taalkundige, laten we gerelateerde beroepen doornemen. Een beginnende vertaler die zich niet bezighoudt met simultaanvertaling en werkt in een provinciaal bureau met populaire talen, kan nauwelijks rekenen op een salaris hoger dan 20-40 duizend roebel per maand. Het gemiddelde salaris van een schoolleraar in Rusland is 41 duizend roebel. In beide gevallen hangt alles ook af van de regio, want het is geen geheim dat de salarissen in Moskou of St. Petersburg veel hoger zijn dan in de provincies.

Extra vaardigheid in zeldzame talen of dialecten kan een goede hulp zijn bij het verhogen van de salarissen - als u niet beperkt bent tot alleen hen, kan de extra betaling 15-20 duizend roebel boven het salaris zijn. Door als taalkundige op IT-gebied te werken, kunt u vanaf 50 duizend roebel en meer verdienen, simultaanvertalers verdienen ook heel goed geld.